Ślub miał miejsce w sanockim kościele parafialnym, a udzielił go arcybiskup lwowski Jan Mikołaj z Rzeszowa. W ten sposób Elżbieta została trzecią żoną króla i królową Polski.  Było to wyjątkowe małżeństwo – króla i jego poddanej, co w Polsce wcześniej nie było praktykowane, a i w Europie trafiało się rzadko. Ten ślub odbył się pomimo gwałtownych protestów polskich możnowładców i duchowieństwa. Do dziś nie wiadomo, dlaczego król zdecydował się na ten związek. Najprawdopodobniej był to związek z miłości, skoro na potomstwo trudno było liczyć, a aby do niego doszło potrzebna była dyspensa papieża (według ówczesnego prawa kanonicznego Elżbieta i Jagiełło byli rodzeństwem kanonicznym). Skoro więc trzeba było pokonać tyle trudności, znaczy, że Elżbieta musiała być kobietą atrakcyjną, a Jagiełło musiał ją kochać. Co w tym wszystkim ciekawe – dla Jagiełły była trzecią żoną, a on dla niej był czwartym mężem! Kiedy młoda para wracała z kościoła zaczęła się ulewa i złamało się koło  powozu, dlatego do sanockiego zamku dotarli pieszo i w błocie.  Niektórzy ówcześni odczytali to jako zły znak. Małżeństwo trwało 3 lata i, jak wszystko wskazuje, było szczęśliwe i spokojne. A Elżbieta była jedyną żoną króla, która nie była posądzana o zdradę męża.