Ulica św. Barbary wychodzi z jednego z rogów rynku. Nie jest długa, ale bardzo często uczęszczana. To nią wyjeżdżamy z rynku w kierunku Zawiercia i nią wracamy. To nią idziemy w kierunku kościoła OO. Franciszkanów. To przy niej kiedyś było pilickie kino „Brzask”, z którym wspomnienia ma jeszcze wielu Piliczan. Tu stoi niszczejący tzw. „Ludowiec”, czyli Dom Ludowy wybudowany ze składek mieszkańców Pilicy w okresie XX – lecia między wojennego. Przy niej kiedyś stał również kościół św. Barbary ( od którego ulica prawdopodobnie wzięła swą nazwę). Kościół powstał w 1653r. za sprawą ówczesnego właściciela Pilicy Stanisława Warszyckiego. Był murowany i miał kryty gontem dach siodłowy. W ołtarzu głównym znajdował się obraz św. Barbary. Oprócz tego były jeszcze 2 ołtarze boczne. Brakowało zakrystii, a kruchta była drewniana. Na dachu znajdowała się dzwonnica, a dookoła był drewniany parkan. Kapelanem był wikariusz z kościoła farnego. W 1782r. kościół był już w bardzo złym stanie – kawałki sufitu spadały na podłogę, gonty wypadały z dachu, dzwonnica się chwiała. Wizytacja biskupia nakazała ratować niszczejący kościół, ale nikt tego nie spełnił. Świątynia uległa całkowitemu zniszczeniu i dziś jedynym po niej śladem jest plac na końcu ulicy ( za „Ludowcem”) ze stojącym na nim krzyżem. Być może, że tam również znajduje się grób powstańców styczniowych. Kościół św. Barbary to jedyna pilicka świątynia, która uległa całkowitemu zniszczeniu.